Kastelen en een lekke band

38,5 km – 195 hoogtemeters

De zon scheen vanochtend uitbundig en dus konden we eindelijk een mooie foto van het uitzicht vanaf ons balkon maken. Vanaf dat balkon kijken we namelijk uit op het Castel Grande, het grootste van de drie kastelen in Bellinzona. En uiteraard wilden we die kastelen eens bekijken en dat deden we vanochtend. Althans we bekeken er twee. Nummer drie zou ons te veel tijd kosten en we wilden ook nog naar Locarno fietsen. 

Even na half tien gingen we de deur uit en even later stonden we bij de ingang van Castel Grande. Te vroeg zo bleek want we konden er nog niet in, want open vanaf 10:00. Dus toen maar naar het iets verder weg gelegen Castello di Montebello gelopen. Toen we daar waren was die open. Een erg mooie en redelijk compacte burcht. Op veel stukken muur kon je achter de kantelen rondlopen. In het kasteel was ook nog een klein museum waar Leon snel doorheen is gelopen. Het waaide vandaag weer echt heel hard en al helemaal op de open stukken, zoals het grasveld voor het kasteel. We moesten ons schrap zetten om niet overhoop geblazen te worden. Die wind wordt veroorzaakt door de Nordföhn. Tijdens het fietsen vanmiddag hadden we die gelukkig vooral weer in de rug. 

Het Castello di Sasso Corbaro ligt nog een heel stuk hoger en hebben we overgeslagen. Uiteraard hebben we wel het Castel Grande bezocht. Bezoekers gaan met een lift omhoog om in het kasteel te komen. Bijzonder aan het Castel Grande is de lange brede muur die aan het kasteel vastzit en waar je overheen kunt lopen. Verder zijn ook de twee torens, de Torre Bianco en de Torre Nero, indrukwekkend. In één van de torens konden we helemaal naar boven om te genieten van een magnifiek uitzicht. 

Rond twaalf uur begonnen we aan de tweede activiteit van vandaag, namelijk de korte fietstocht naar Locarno. De gemarkeerde route die we namen voerde ons heel fraai langs de voet van de bergen die de vallei omringen. Na een paar kilometer vonden we een leuk restaurantje, Grotto Ponte Vecchio waar we een wel heel copieuze lunch genoten. Gelukkig moesten we daarna nog wat fietsen. Konden we een deel van de calorieën weer gelijk verbranden. Een Grotto is overigens een typisch Ticino fenomeen. Het is een eenvoudig restaurant op een rustige afgelegen plek waar je op bankjes of stoeltjes in een tuin zit in de schaduw van bomen. Er wordt lokale keuken geserveerd. 

Een stuk voor Locarno reed Leon per abuis over een korte paaltje. Echte pal eroverheen. Dat de fiets dan aankon pleit voor de kwaliteit van de Santos. Dat Leon niet viel mag een wonder heten. Het leverde wel een stootlek op. Gelukkig hadden we spullen bij ons om de band te vervangen. Helaas zat het pompje nog in de voortas die op de hotelkamer lag. Gelukkig kwamen al snel Duitse fietsers langs die een pompje hadden. Met wat hulp van de man hadden we de nieuwe band er snel weer op liggen en konden we verder. 

Vlak langs het meer, het Lago Maggiore, reden we naar Locarno waar we een ijsje en ijskoffie op een terrasje genoten. We hebben ons vervolgens vooral door de tijd laten leiden. We wilden een bepaalde trein terug hebben vanuit Locarno maar we hadden wel nog tijd om een klein stukje het dal van de Maggia in te fietsen. Om een mooie plek liepen we nog even naar de rivier om vervolgens om te draaien en naar het station te rijden voor de trein terug. Terugfietsen was met deze wind echt geen optie.