La grande finale

Porz Roland – Trébeurden
24 km – 210 hoogtemeters

We schrijven dit blog als we in de TGV zitten op weg naar huis. Gisteren was een lange maar heel mooie wandeldag. We overnachtten in een hotel met fraai uitzicht over zee. Het hotel lag buiten de bebouwde kom en had geen restaurant. Wel had men magnetronmaaltijden beschikbaar voor hongerige gasten maar wij hadden nog wel de voeten, na even te hebben uitgepuft op ons terras met een drankje en een stukje chocolade, om 1,3 kilometer naar een restaurant in Trébeurden te wandelen. We sloten daar met een lekker aperitief en idem dito etentje onze vakantie af.

Gisterochtend hadden we vanuit Perros Guirec een korte taxi transfer naar Porz Roland. Vanaf daar startte een ontzettend mooi traject. Vele kilometers langs de rotskust met zijn beroemde roze tinten en de vele rotsformaties in zee direct voor de kust. Naast de natuur waren ook de vele mooie huizen die op de mooiste plekken liggen de moeite waard. Zo zagen we  een klein kasteel op de rotsen, omringd door bomen. We zagen dat kasteel al vanaf een flinke afstand liggen en omdat we er via een baai deels omheen liepen konden we er vanaf meerdere kanten een blik op werpen. Dat geldt ook voor een kleine, spectaculair fraai gelegen, vuurtoren. Verder liepen we vaak om baaien heen. In vogelvlucht schiet dat niet hard op, maar het geeft wel schitterende panorama’s, zowel bij eb als bij vloed. 

Wat verder opviel was dat het pad op dit traject vaak erg breed was en heel goed onderhouden. We kwamen ook veel meer andere wandelaars tegen dan op de eerdere dagen. Zoveel dat wij en iedereen elkaar niet meer groette in het voorbijgaan, wat de dagen ervoor standaard wel gebeurde. Dat kwam vermoedelijk niet alleen omdat het zaterdag was maar ook door de populariteit van dit deel van de GR34.

In onze routebeschrijving stond een optionele extra lus op het Île Renote aangeraden. Ondanks de toch al flinke dagafstand besloten we die er ook nog maar bij te doen. En we hebben bepaald geen spijt van die keuze. Vanaf het schiereiland hadden we weer schitterend zicht op de kust en de vele rotsformaties voor de kust. Maar er was ook een ware rotsspeeltuin waar het heerlijk doorheen struinen was. Rotsen waren toch al echt het thema van dit stuk van de route. Ze lagen niet alleen aan en voor kust maar ook volop landinwaarts. Huizen waren hier tegenaan gebouwd of tuinen er omheen aangelegd. Heel gaaf om te zien. 

We hadden in Perros Guirec lunch ingekocht en die verdeeld over twee pauzes opgegeten. Die waren weer eens op hele fraaie plekken. Eentje zittend op een zandstrand aan het begin van Île Renote en eentje op een bankje met heel mooi uitzicht op een breed strand. Eigenlijk hadden we nog pootje willen baden maar de eb boorde dat door onze neus. We hadden echt honderden meters over het strand moeten lopen om bij het water uit te komen.

Na een kilometer of twaalf draaiden we het binnenland in. Ook dit stuk was fraai. We liepen vaak over mooie paadjes en als we al over asfalt liepen waren het mooie rustige weggetjes. Tijdens de route door het binnenland werden we drie keer getrakteerd op een bezienswaardigheid. De eerste betrof een hunebed en dolmen. De tweede een 7 meter hoge menhir die na daar al duizenden jaren gestaan te hebben, een paar eeuwen geleden voorzien is van christelijke symbolen. Zo’n heidens symbool kon blijkbaar niet meer. Even verderop liepen we langs een een fraai oud kapelletje. 

Een paar kilometer voor het einde kwamen we weer bij de kust aan waar nog een fraai stukje door een moerasachtig gebied volgde. Was het vloed geweest dan hadden we langs een doorgaande weg moeten lopen, maar nu was het goed te doen en zeker de moeite waard. Er bleef wel nog een stukje van die doorgaande weg over en toen waren we rond half zes bij ons hotel. Een lange maar mooie wandeldag sinds we rond kwart voor tien begonnen met wandelen.