Onze eerste 24km van de GR34

Van Paimpol naar Lézardrieux
24,3km – 450 hoogtemeters 

Gisteren werden we door de taxichauffeuse gewezen op de vele Hortensia’s in Bretagne. Ze legde uit dat niet de mens de kleur kiest maar de bodem bepaalt welke kleur het wordt. We moesten daar weer aan terugdenken omdat we vandaag onderweg veel hortensia’s in veel verschillende kleuren zagen. Sowieso was het een enorme bloemenpracht. In de reisbeschrijving werden de soms subtropisch aandoende tuinen genoemd en inderdaad zagen we in diverse tuinen joekels van palmen. Verder zagen we en roken we ook heel verschillende rozen. 

De weersvoorspelling voor vandaag sprak over wisselvallig weer. Dat gold dan vooral voor zon versus bewolkt. Regen hebben we alleen een beetje in de laatste 1,8 kilometer gehad. En de temperatuur was heerlijk voor een lange en pittige wandeling. Omdat we een lange en pittige wandeling voor de boeg hadden, namen we ons gisteren al voor op tijd te vertrekken. En dat is ook echt gelukt! Om 9:00 liepen we het hotel uit!

De GR34 is grotendeels een kustpad en daar konden we vandaag, vooral in de eerste 2/3, volop van genieten. We liepen soms hoog en soms laag langs de kust. De hoogteverschillen (tot 30 meter misschien) waren klein maar wel talrijk en soms ook behoorlijk steil. En steeds weer kwamen we langs huizen of door gehuchtjes of dorpjes. Het is in dat opzicht een beetje vergelijkbaar met Zuid Limburg, er gaat zelden een kilometer voorbij of we liepen weer langs wat huizen. En natuurlijk hadden we een groot deel van de tijd zicht op zee en op de vele eilandjes voor de kust. Bijna overal lagen bootjes, zowel kleine vissersbootjes als pleziervaart. Tot onze verrassing waren er toch wat barretjes open en bij één van die hebben we wat gedronken. 

Na enige tijd draaiden we van zee af en liepen lange tijd langs de Trieux, een hele brede rivier of misschien is het eerder een zeearm. Het eerste stuk langs de Trieux hadden we schitterend uitzicht op rotsen en strandjes die vol in de zon lagen. Op één van die strandjes kon Christel de voeten nog even lekker verfrissen in het koele water. We aten daar ook een heerlijk abrikozengebakje dat we vanochtend bij de bakker, samen met onze picknick, kochten. We liepen daarna een flink aantal kilometers min of meer door een bos. Het wandelpad was mooi maar de uitzichten op de rivier beperkt waardoor dit stuk misschien een tikkeltje saai was. Op enig moment kregen we zicht op Lézardrieux maar dat lag aan de andere kant van de rivier. Wij moesten nog een paar kilometer verder om via een stoere brug naar de overkant te kunnen. 

Uiteindelijk viel de inspanning nog wel mee maar we hadden toch geen zin meer om 800 meter extra te lopen voor een ijsje. Het restaurant, dat we gisterenavond al reserveerden, lag gelukkig heel dicht bij het hotel. Het eten was weer heerlijk en het restaurant net wat chiquer dan de afgelopen dagen.