Door naar Bretagne

Nog even een korte reflectie op Parijs. Het Parijs van 2024 is best wel wat veranderd ten opzichte van 28 jaar geleden. Logisch natuurlijk want dat geldt voor alle steden (en sowieso alles) maar ons vielen een aantal zaken in het bijzonder op. Ten eerste de ruimte die de fiets heeft gekregen. Overal zijn er (brede) fietsstroken en er zijn veel losse fietspaden. Waar vroeger de auto’s direct langs de Seine reden zijn die wegen nu het exclusieve domein van fietsers, wandelaars en hardlopers. Overal zijn ook huurfietsen beschikbaar, vergelijkbaar met Nederlandse steden. Alleen worden ze hier veel minder achtergelaten op willekeurige plekken. En waar we 28 jaar geleden meestal Frans moesten spreken, en af en toe – en dan vaak nog met tegenzin – in het Engels geholpen werden, lijkt Parijs nu wel tweetalig. Zo ongeveer iedereen die werkzaam is in de toeristische sector en de horeca spreekt behoorlijk goed Engels. We begonnen meestal wel in het Frans, ook al omdat we dat zelf leuk vinden, maar eigenlijk altijd schakelde men vlot op Engels over. Heel praktisch! Wat ook opviel: er rijden heel erg veel elektrische auto’s rond en er zijn dan ook heel veel oplaadpunten langs de weg. Wij vermoeden dat het veel goedkoper is om elektrisch te rijden in Parijs dan op brandstof. 

We hadden vanochtend ruim de tijd omdat de TGV naar Bretagne pas om 10:50 vertrok. Wij gingen bij het hotel weg om 10:10 en waren ruim op tijd op Gare Montparnasse waar we nog even moesten zoeken waar we moesten zijn. Maar ruim op tijd hadden we onze plek in de trein ingenomen en een kleine drie uur later stapten we uit in Guingamp. Eigenlijk hadden van daaraf met de trein verder zullen reizen naar Paimpol maar dan moesten we 1 uur en een kwartier wachten en nog eens drie kwartier in de trein zitten. Met een taxi was het maar een half uur. Dus lekker decadent de taxi genomen. Even na 14:30 waren we in Paimpol. Genoeg tijd dus om nog even een stukje te wandelen langs het haventje en door het charmante maar kleine centrum van Paimpol. 

We hadden vandaag halfpension, wat een drie-gangen diner inhield met voor elke gang een drietal keuzes. De beide voorgerechten die we kozen deelden we zodat we beiden konden genieten van zowel de terrine met eend als iets bijzonders met makreel. Als hoofdgerecht had Christel Marlijn met overheerlijke pesto en ik had mosselen au Roquefort. Beide verrukkelijk. En dat gold ook voor de toetjes. Volgens mij gaan we ook culinair genieten naast het genieten van het wandelen. 

Morgen gaan we dan echt aan de GR34 beginnen, het kustpad van 2000 kilometer in Bretagne. Wij lopen daar een klein stukje van. Wel beginnen we morgen gelijk met de langste wandeling van de week. Kunnen we de calorieën van vandaag er weer een beetje vanaf wandelen ?.